ROOS EEN ONDERWERP WAAROVER VEEL MYTHES DE RONDE DOEN

Roos is een hoofdhuidaandoening die gemakkelijk te diagnosticeren is, omdat het niet moeilijk is om de symptomen ervan te herkennen. Het kan zowel een cosmetisch probleem zijn, als gevolg van het gebruik van verkeerde cosmetica die niet goed zijn aangepast aan de hoofdhuid, als een systemisch huidprobleem of een stoornis van de huid cel proliferatie. Er zijn veel meningen over roos, vaak fout. Welke zijn waar? Wat is waar en wat is mythe? Je hoort vaak dat het wassen van je haar in te heet water roos kan veroorzaken of de symptomen kan verergeren. Dat klopt, want zo verstoren we de hydrolipide balans van de opperhuid. We moeten niet met nat haar naar bed gaan, omdat het de verspreiding van schimmels bevordert, inclusief schimmels die roos veroorzaken. Na zware lichamelijke inspanning moeten we ons haar echter wassen, omdat een bezwete huid gevoeliger is voor roos. Er zijn veel mythen over roos. Een andere betreft de opkomende jeuk. Het is ook niet waar om te zeggen dat roos alleen voorkomt bij mensen die niet om persoonlijke hygiëne geven. Dit feit kan natuurlijk bijdragen aan de vorming of intensivering van de symptomen, maar er kunnen veel factoren zijn die deze ziekte veroorzaken, zegt Lanette van HairDoctors, een tricholoog.

In het geval van klassieke roos doet het seizoen er niet toe, het komt altijd terug als we typische verzorgings- en stylingfouten maken, bijvoorbeeld oneigenlijk gebruik van droogshampoos, schuim of gels. Roos wordt vaak verward met psoriasis of atopische dermatitis. Hoe herkennen we roos? De meest voorkomende symptomen zijn het verschijnen van fijne schilferige vervelling van de hoofdhuid, de bekende "witte schilfers" die op de schouders vallen. Er zijn drie soorten roos. De eerste van hen is gewoon of droog roos gaan heten. Artsen diagnosticeren het meestal bij adolescenten. Het wordt gekenmerkt door het verschijnen van droge, witte schilfers als gevolg van overmatige afschilfering van de opperhuid. In meer ernstige gevallen kunnen droge, witte hyperkeratotische schilfers op de hoofdhuid worden waargenomen. Het tweede type wordt seborrheic dermatitis genoemd. Dan hebben we te maken met aanhoudende jeuk, ontsteking van de hoofdhuid en schilfers. Een ander kenmerk van deze variëteit is sterke seborroe, die naast het hoofd ook het gebied rond het voorhoofd, de wenkbrauwen en het buitenoor bedekt. Roos bij zuigelingen is ook het vermelden waard. Er zijn een aantal oorzaken die roos bepalen. De eerste is een te droge huid. Je haar te weinig wassen is ook belangrijk. Het opgehoopte talg en dode huidcellen worden niet tijdig verwijderd, waardoor roos kan ontstaan. Een vrij veel voorkomende oorzaak, vooral bij vrouwen, is het overmatig gebruik van cosmetische producten voor haarstyling. Wanneer dit laagje niet goed wordt afgespoeld, kan er roos op de hoofdhuid verschijnen. Een vergelijkbare situatie doet zich voor bij overgevoeligheid voor een van de ingrediënten van verzorgingsproducten en haarkleurmiddelen. Ook een verminderd immuumsysteem, gevoeligheid voor allergieën, onvoldoende persoonlijke hygiëne en een stressvolle levensstijl kunnen roos veroorzaken. Het komt voor bij hormonale stoornissen. Een dieet met weinig zink en alcoholmisbruik kunnen ook bijdragen aan het ontstaan van roos. Trichologen en dermatologen zijn het erover eens dat roos vaak gepaard gaat met andere ziekten: pancreatitis, diabetes, hepatitis C en aids. Het is ook niet ongebruikelijk bij patiënten met epilepsie, het syndroom van Down, de ziekte van Parkinson en depressie. hepatitis C en aids. Wanneer we antiroos shampoos kiezen, moeten we ervoor zorgen dat de ingrediënten geschikt zijn voor ons, het kiezen van de verkeerde kan het probleem maar een tijdje oplossen. Antiroostherapieën kunnen zeer goede resultaten opleveren. Gewoonlijk raadt trichology het gebruik van shampoos, hoofdhuidmaskers en anti-roos lotions aan. De meest voorkomende werkzame stoffen daarin zijn: ketoconazol en zijn derivaten (met ontstekingsremmende en schimmelwerende eigenschappen), seleniumsulfide (beperkt de groei van schimmels, vermindert jeuk, roodheid van de hoofdhuid en overmatige peeling), piroctone olamine(reguleert de proliferatie van huidcellen) en zinkpyrithion. Zwavel is vaak aanwezig in deze preparaten, waardoor het werk van de talgklieren wordt genormaliseerd. Wanneer de ziekte echter ernstig of chronisch is, zijn steroïden en salicylzuur de belangrijkste middelen om het te bestrijden. Er moet ook aan worden herinnerd dat nadat de symptomen zijn verdwenen, het nog steeds nodig is om passende maatregelen te nemen, bijvoorbeeld door preparaten tegen roos te gebruiken als preventieve maatregel. In het geval van het bestrijden van roos is de behandeling heel eenvoudig. Het volstaat om de juiste shampoos aan te passen voor de therapeutische periode die de vereelde opperhuid verwijdert die roos veroorzaakt. Naast farmacologische behandeling worden ook aanvullende natuurlijke methoden gebruikt. Een daarvan is een spoeling op basis van citroen of zelf gemaakte kruidenspoelingen. Andere natuurlijke middelen die helpen bij roos zijn: grotere kliswortel, calamus wortelstok, brandnetel, wrattenberk, zwarte raap en Oost-Indische kers extract.

Je moet ook enkele veranderingen in je levensstijl aanbrengen. Het wordt aanbevolen om uw hoofd regelmatig te wassen en het gebruik van stylingcosmetica te beperken. Het is ook de moeite waard om een dieet te introduceren dat veel ingrediënten bevat die rijk zijn aan zink, vetzuren en vitamine B. Vergeet ook niet dat stress de afschilfering van de opperhuid verhoogt, dus het is de moeite waard om dit indien mogelijk te vermijden of ontspanningstechnieken te gebruiken.